Ego sum principium mundi
Etoso
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d0/M_Letter_LZNQBD.jpg/220px-M_Letter_LZNQBD.jpg)
Ego sum principium mundi (laŭvorte "Mi estas la komenco de la mondo") estas komenco de ŝerca latinlingva enigmo, kies origino ne klaras.
Quis sum ?, t.e. Kiu estas mi?
Enigmo[redakti | redakti fonton]
- Ego sum initium (aŭ principium) mundi
- et finis saeculorum
- omnia cum me
- et nihil sine me (tiuj ĉi du versoj ofte ne skribatas)
- triplex sum (aŭ trinus sum, trinus et unus sum)
- sed non Deus (aŭ attamen non Deus, et tamen non Deus sum)
- quis sum?
Solvo[redakti | redakti fonton]
La korekta solvo[1] estas la litero "mo", kiu estas la unua en la latinlingva vorto mundi (=de la mondo) kaj la lasta en la vorto saeculorum (=de la eterno); en la vorto omnia (=ĉio) "mo" ja ĉeestas dume ĝi malĉeestas ĉe nihil (=nenio). Ĝi konsistas el tri interligitaj lineoj. Evidentiĝas ke malgraŭ la unuavide filozofia temo tute ne temas pri sprite komplika respondo: ĉar por atingi ĝin nur laŭvorte oni prenu la pri la litero "mo" diritajn karakterizojn.[2]
Literaturo[redakti | redakti fonton]
- Gabriel Peignot, Amusements philologiques ou variétés en tous genres Parizo 1808, p. 25
- Demokritos, oder: Hinterlassene Papiere eines lachenden Philosophen..., vol. XI Stutgarto 1843, p. 256
- Нива. Ежемесячные литературные и популярно-научные приложения к журналу. 1907, p. 319 Ĉe: Niva, gazeto el Sankt-Peterburgo (antologio)
- Waldo E. Sweet, Judith B. Moore: Lectiones secundae Wauconda 1993, p. 57
Fonto[redakti | redakti fonton]
En tiu ĉi artikolo estas uzita traduko de teksto el la artikolo Ego sum principium mundi en la latina Vikipedio.